Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ma olbrzymi wpływ na treść realizowanego przez nas prawa własności.

Plan miejscowy określa m.in. czy w ogóle, a jeśli tak, to co i o jakim przeznaczeniu możemy wybudować na naszej działce.

Dlatego jego treść i forma jest ściśle określona w przepisach prawa, tak by jego postanowienia nie budziły watpliwości i były przede wszystkim legalne.

A nie zawsze są legalne. 

MIEJSCOWY PLAN MUSI BYĆ ZGODNY Z USTAWĄ 

Gminy, które uzyskały – zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – możliwość ich tworzenia niestety często przekraczają swoje uprawnienia lub ich nie realizują w sposób właściwy. 

Jednym z wymogów prawidłowo uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest zgodność między dwoma obligatoryjnymi częściami z jakich składa się plan – mianowicie między częścią tekstową a graficzną.

Ma to o tyle istotne znaczenie, że sprzeczność między częścią tekstową, a graficzną stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności planu przez sąd.  

Dlatego gminy winny z dużą uwagą i ostrożnością uchwalać plany miejscowe. Zwracając uwagę właśnie na zgodność części tekstowej i graficznej. 

CZEŚĆ TEKSTOWA PLANU MIEJSCOWEGO ZAWIERA NORMY PRAWNE

Oczywiście – to część tekstowa planu zawiera normy prawne, z jej standardową budową: hipotezą, dyspozycją, sankcją (rysunek jest znakiem graficznym).

Jednakże część graficzna planu jest uszczegółowieniem części tekstowej i ustalenia planu muszą być odczytywane łącznie – z uwzględnieniem zarówno części graficznej, jak i tekstowej. Dlatego też nie może być rozbieżności pomiędzy tymi dwoma częściami.

PRZYKŁADY Z SĄDÓW ADMINISTRACYJNYCH 

Poniżej podaję dwa najnowsze przykłady z praktyki sądowej, w których niezgodność między częścią tekstową, a graficzną planu miejscowego sądy uznały za powodującą nieważność m.p.z.p.

Sąd w Lublinie w 2020 roku stwierdził, m.in., że wymienienie w części tekstowej uchwały symboli terenów niewystępujących na rysunkach planu oraz wyznaczenie na rysunkach planu (w części graficznej) terenów, które nie posiadają ustaleń planistycznych w części tekstowej uchwały narusza zasadę spójności zapisów części tekstowej i części graficznej planu.

Z kolei Sąd w Poznaniu w wyrku z 2019 roku stwierdził, iż okoliczność, że na rysunku planu miejscowego został wydzielony teren oznaczony symbolem, który nie został umieszczony w legendzie planu i nie znalazł żadnego odzwierciedlenia w części tekstowej planu, stanowi istotne naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego.  

W obu powyższych przypadkach sądy uznały uchwalone plany zagospodarowania przestrzennego za nieważne.