W sprawie, którą zajmował się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę dla obiektu zamieszkania zbiorowego z samodzielnymi lokalami zakwaterowania turystycznego, co do którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.) przewidywał 42 miejsca parkingowe.
Inwestor dokonał zmian w trakcie realizacji inwestycji w stosunku do realizowanego projektu budowlanego.
Zrezygnowano bowiem z miejsc postojowych w formie platform parkingowych i wykonano 21 miejsc na samochody i 22 miejsca na jednoślady. Wykonano również zmiany w zakresie ścianek działowych, zmiany dotyczące likwidacji balkonów w części budynku i zmieniono ukształtowanie skarp.
NIEWAŻNOŚĆ POZWOLENIA NA UŻYTKOWANIE, GDY JEST ONO SPRZECZNE Z M.P.Z.P.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego „odbierając” inwestycję po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli uznał wszelkie zmiany w stosunku do projektu za nieistotne i wydał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie zrealizowanego obiektu.
Następnie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego na skutek doraźnej kontroli wydawanych przez powiatowego inspektora decyzji uznał, że ww. decyzja o pozwoleniu na użytkowanie została wydana z rażącym naruszeniem prawa i stwierdził jej nieważność.
Wojewódzki inspektor zakwalifikował bowiem ww. zmiany jako istotne, zwracając w szczególności uwagę na niezrealizowanie inwestycji odnośnie miejsc parkingowych (zrealizowano jedynie 21 miejsc dla samochodów), co pozostaje w sprzeczności z zapisami planu miejscowego, a zmianę układu ścianek działowych WINB uznał za prowadzącą do zmiany charakteru budynku z usługowego na mieszkalny wielorodzinny.
W takiej sytuacji – zdaniem WINB – Powiatowy Inspektor winien odmówić wydania pozwolenia na użytkowanie i wszcząć postępowanie naprawcze. 
POZWOLENIE NA UŻYTKOWANIE JEST NIEWAŻNE, GDY JEST SPRZECZNE Z M.P.Z.P
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego rozpatrując odwołanie wniesione przez inwestora od decyzji Wojewódzkiego Inspektora utrzymał w mocy decyzję pierwszej instancji popierając zarzuty związane z naruszeniem zapisów miejscowego planu w części dotyczącej niewykonania wszystkich niezbędnych miejsc postojowych.
Następnie WSA w Warszawie rozpatrując skargę inwestora w wyroku z dnia 23 czerwca 2021 roku uznał za prawidłową decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego stwierdzając, iż: „Sąd podziela stanowisko organu, że niezrealizowanie wystarczającej liczby miejsc postojowych w budynku zamieszkania zbiorowego, o którym mowa w niniejszym postępowaniu nieważnościowym jest naruszeniem rażącym i oczywistym (łatwo rzucającym się w oczy), bowiem art. 36a ustawy p.b. i § 18 ust. 1 pkt 2 planu miejscowego są przepisami jednoznacznymi i nie powodują istotnych wątpliwości interpretacyjnych. Urządzenie w miejscu „brakujących” miejsc postojowych, stanowisk dla jednośladów nie wypełnia dyspozycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie liczby miejsc postojowych, co w świetle art. 36a ust. 5 pkt 5 p.b. stanowi odstępstwo istotne. Ponadto koliduje również z brzmieniem § 18 ust. 1 powołanego rozporządzenia, który stanowi o miejscach postojowych dla samochodów. Prawidłowo organ wskazał, że nieuprawniona jest zaproponowana przez projektanta interpretacja, że wykonanie miejsc dla jednośladów zamiast miejsc postojowych dla samochodów jest odstępstwem nieistotnym z uwagi na brak definicji „miejsca postojowego” w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego”.
Z powyższego wynika, że zmiany w zakresie ilości miejsc parkingowych na etapie pozwolenia na użytkowanie będą zazwyczaj kwalifikowane jako zmiany istotne, a w konsekwencji należy się spodziewać odmowy udzielenia decyzji o pozwoleniu na użytkowanie i wszczęcia postępowania naprawczego.
