Prawidłowa interpretacja terminu „zabudowa śródmiejska” spędza sen z powiek wielu architektom, inwestorom i urzędnikom odpowiedzialnym za wydawanie decyzji o pozwoleniu na budowę.
Potocznie przyjmuje się, iż zabudowa śródmiejska to zgrupowanie intensywnej zabudowy w śródmieściu miasta o zwiększonym stopniu skoncentrowania (nie rozproszona), zazwyczaj blisko rynku, czy też ratusza miasta.
Jednakże orzecznictwo sądów administracyjnych nieco inaczej podchodzi do tego zagadnienia.
Sądy rozstrzygające sprawy w 2018 roku podkreślały bowiem, że normy, które regulują tą kwestię (§ 3 rozporządzenia o warunkach technicznych) wskazują na dwa zasadnicze elementy, które decydować powinny o tym, czy daną zabudowę można uznać za śródmiejską:
1. zabudowa taka musi mieć charakter zgrupowania intensywnej zabudowy, tj. typowej dla charakteru, wielkości i cech zabudowy danego miasta (np. zgrupowanie zabudowań w wielkomiejskiej aglomeracji jest znacznie większe niż w mieście małym lub średnim);
2. zabudowa ta musi znajdować się na obszarze funkcjonalnego śródmieścia, co oznacza, że decydować o tym będzie nie oficjalna nazwa określonego obszaru, lecz kryterium związane z funkcją zabudowy, która ma stanowić centrum miasta lub centrum dzielnicy miasta.
Z powyższego wynika zatem, że definicja „zabudowy śródmiejskiej” może być rozumiana szeroko, tj. odnosić się nie tylko do zabudowy nominalnie uznawanej za śródmiejską, która obejmuje nie tylko jeden teren centralny miasta, lecz także inne tereny w dzielnicach miast, które są uznawane za centra i które faktycznie funkcjonują jako śródmieście.
Co więcej, termin „zabudowy śródmiejskiej” dotyczyć może również zabudowy planowanej do realizacji w miejscach jeszcze niezabudowanych, ale znajdujących się na obszarze funkcjonalnego śródmieścia, czyli takim obszarze, który mimo istniejących na nim terenów jeszcze niezabudowanych już jest faktycznie traktowany jako śródmiejski ze względu na zwartą (intensywną) zabudowę i o określonych funkcjach charakterystycznych dla centrum (handel, usługi, urzędy).
